Myotone Dystrofie is een erfelijke aandoening die onder andere gekenmerkt wordt door een verzwakking en verkramping van skeletspieren en spieren van het maagdarmstelsel. De ziekte komt voor bij ongeveer 2000 patiënten in Nederland en ieder jaar worden ongeveer 20 nieuwe patiënten geboren. De ziekte wordt veroorzaakt door de mutatie van een lange serie van drie DNA-bouwstenen, C, T en G, op chromosoom 19. De lengte van deze CTG-herhaling neemt in families met myotone dystrofie toe van ouder op kind, waardoor de symptomen per generatie ernstiger worden en eerder optreden.
Achtergrond
In de cellen in het lichaam van de patiënt leidt het kopiëren van deze lange CTG-herhaling tot de vorming van schadelijke kopieën, de RNA’s. Deze RNA’s sturen processen in de war, waardoor de cellen niet meer goed functioneren en eerder sterven. Wetenschappers van over de gehele wereld zijn het erover eens dat de patiënt er baat bij zou hebben als het schadelijke RNA uit het lichaam zou worden verwijderd. Hiervoor zijn mede in ons laboratorium in het verleden actieve stoffen ontwikkeld die dat in principe kunnen. We begrijpen echter nog niet goed hoeveel van dat schadelijke RNA verwijderd moet worden om een positief effect in de patiënt te krijgen. Ook weten we niet waarom het RNA van een patiënt met een lange herhaling schadelijker is dan dat van iemand met een korte herhaling. Mogelijk speelt ook mee hoeveel RNA iemand zelf aanmaakt.
Doel onderzoek
We willen weten waarom een lange CTG-herhaling in het DNA doorgaans een ernstigere variant van de ziekte veroorzaakt dan een korte en wat de minimale hoeveelheid RNA is die nog ziek maakt. Hiervoor zullen spiercellen van een patiënt worden behandeld met de CRISPR/Cas9 technologie waardoor ze kort of lang, of minder of meer schadelijk RNA maken. Deze spiercellen gaan we kweken volgens de nieuwste biotechnologische inzichten onder omstandigheden die zoveel mogelijk lijken op die in een patiënt. Dat betekent groeien op een natuurlijke coating op een flexibel materiaal dat zo nu en dan samentrekt, net zoals in een echte spier. We verwachten dat deze natuurlijkere manier van spiercelkweek zorgt voor betrouwbaardere resultaten dan we met de huidige methoden kunnen bereiken.
Globale planning
Dit onderzoek is gestart in 2018 en zal doorlopen tot 2022.
Stand van Zaken
De eerste stappen zijn gezet in het ontwikkelen van cel modellen met een korte en lange herhaling. Daarnaast hebben we laten zien dat we in het lab de hoeveelheid schadelijk RNA van een spiercel kunnen beïnvloeden.
Deelname
Voor dit onderzoek is deelname niet mogelijk.
Financiering
Dit project wordt gefinancierd door het Prinses Beatrix Spierfonds [W. OR18-06].